De jungle in

Vroeg vertrekken we van KL met de bus naar Taman Tahan. Daar moeten we overstappen op bootjes. Geen idee waar we heen gaan. We lijken wel een kudde schapen. Iedereen gaat de boot in dus wij ook.
Connor vindt het in het begin wat eng. De tocht is prachtig door de jungle. Na 3 uur en een houten kont verder, komen we aan.
Een klein dorpje met wat floating restaurants en wat lodging.
Na het inchecken eerst even zwemmen en afkoelen. Noodles, kokosnoot, rijst etc gegeten en klaar voor de nachtwandeling. Fysiek dan. Mentaal scheet ik peentjes. En terecht achteraf.
Gelukkig was het donker en wist ik van veel dieren nog niet af dat ze er waren. Overdag namelijk een trekking gedaan. Veel spinnen gezien zo groot als je hand! Te eng. Hagedissen en schorpioenen. Kortom geen pretje, voor mij dan. Voor Caitlin des te leuker. Die heeft zich rot gelachen om mij.
Canopy Walk was een overwinning voor mij. Volgens Tony en de kinderen was het prachtig. Ik heb geen idee. Ik heb me geconcentreerd op het vast houden en het punt in de verte waar ik heen moest. Caitlin was super en heeft mij er doorheen geholpen. Te hoog!! Nooit meer. Het klimbos is een eitje hiermee vergeleken. Maar ik mag trots zijn. I did it!

's Middags met een bootje de rivier afgegaan in de stroomversnelling. Lekker verkoelend. Kletskleddernat aangekomen bij de Dedang tribe. Back to basics. Leren vuurtje maken, schieten met een blaas pijp. Deze mensen trekken door de Maleische jungle. 24 Tribes die hun eigen taal spreken en zelfvoorzienend zijn. Fantastisch intrigerende gewoontes erop nahouden. Zoals de manier waarop ze hun doden 'begraven' .
Haps-kamp is een vakantie oord vergeleken hiermee.
Het mooie is dat je hoort dat er nooit een onvertogen word valt tussen deze mensen.
Daarnaast worden vrouwen op waarde geschat. De man moet voordat hij kan trouwen kunnen jagen. De vrouw moet eigenhandig een huis kunnen bouwen. Zij zijn daar nl. beter in. Hebben beter praktisch inzicht. Ik bedoel maar. Lang zo achterlijk niet.